လူတိုင္းမွာလည္း အခ်စ္ရွိတယ္
အပင္ျမင့္တိုင္းမွာ အဖ်ားရွိတယ္
ေရနက္တိုင္းမွာလည္း ၾကမ္းရွိတယ္
အေကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အဆိုးရွိတယ္
အဆိုးေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ အေကာင္းရွိတယ္
အမွားရွိသလို အမွန္ရွိတယ္
လူလိမၼာေတြ ခိုးခိုးျပီး မုိက္သလို
လူမိုက္ေတြလည္း တိုးတုိးေလး လိမၼာၾကတယ္
ႏိုးတစ္၀က္ညေတြနဲ႔ မိုးသာအၾကိမ္ၾကိမ္လင္းသြားခဲ့
မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ပုစာၦအထပ္ထပ္နဲ႔မို႔
ကုိယ့္ရင္ခုန္သံ ျပန္စမ္းစစ္ၾကည္႔ေတာ့လည္း
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ နားမလည္ မေရရာတဲ့ သံေယာဇဥ္
ဒီေန႔လည္း မင္းကို လြမ္းတယ္ေပါ့..။
သိခြင့္ရခဲ့တာက မင္းရင္ထဲမွာ ကိန္းဂဏန္းေတြပဲ ရွိတယ္ဆိုတာကိုေလ
သစ္ပုတ္ပင္ၾကီး ေျခာက္သြားတာ သခ်ၤာမပိုင္ခဲ့လို႔ပဲလား
ကိုယ္ေတာင္ အေတြးေတြမွားေနသလို
မင္းယံုၾကည္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းက ေငြနဲ႔ ဂုဏ္ ပကာသနရဲ႕ ရနံ႔မကင္းမွေတာ့
ငါခ်က္ခ်င္းလွည္႔ထြက္ခဲ့တယ္
တစ္ေန႔ေန႔ သစၥာတရားက ဒဏ္ခတ္တဲ့ပြဲကိုေတာ့
ငါမၾကည္႔ရဲလို႔ မင္းအနားမွာ ငါမေနရဲေတာ့ပါဘူး
နင္ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ေနတဲ့ ႏွလံုးသားအေရာင္းအ၀ယ္ပြဲၾကီးမွာ
ငါ့ႏွလံုးသားကို ေရာင္းတမ္းမသြင္းႏိုင္လို႔ပါ
အျပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႔
အရိုးသားဆံုး အလွပဆံုး ငါႏႈတ္ဆက္မယ္
နင့္ကိုငါ မမုန္းပါဘူး
တကယ္ေတာ့ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ရံႈးလိုက္ႏိုင္လိုက္
ေအာက္ကလူ အထက္တက္
အထက္ကလူ ေအာက္ျပန္ဆင္း
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္နဲ႔ မဆံုးႏိုင္တဲ့ သံသရာထဲမွာ
ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္တုိင္း လူေတာ့မဟုတ္ဘူး
လူဆိုတာ အသိဥာဏ္ရွိရမယ္
ဂရုဏာစိတ္ သနားၾကင္နာစိတ္ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္လည္း ရွိရတယ္
အမွန္ကိုလည္း ျမင္တတ္ရတယ္ေလ
မေသခင္ေတာ့ ခ်စ္လိုက္ၾကတာ
ေသေတာ့ သူ႔ေဘး ဘယ္သူကပ္ခ်င္ၾကေသးလဲ
အပုတ္ေကာင္ အရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ ဒီခႏာၱကို
စြဲလမ္းမႈ႔နည္းေအာင္ ၾကိဳးစားထားပါေလ
ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမၾကီးၾကားက ဘ၀
အရာရာဟူသမွ်သည္ ပံုေသမရွိပါ
သုိ႔ေသာ္လည္း သုည (၀) ေလးလည္း မျဖစ္ရျပန္ဘူး
လမ္းမွန္လည္းရွိတယ္ လမ္းဆံုးလည္းရွိတယ္ ပန္းတိုင္လည္းရွိတယ္
ကဲ... မင္းဘာလုပ္မွာလဲ ေျပာ...
သံသရာရဟတ္ၾကီးထဲမွာ
ကမာၻ႔လဆန္းတစ္ရက္ေန႔ကတည္းက
ကုိယ္လည္းခ်ာခ်ာလည္ခဲ့တာ အခုခ်ိန္ထိပဲဆိုပါေတာ့
ရာသီစက္၀ုိင္း တစ္ပတ္လည္တဲ့အခါ
မိုးရယ္ ေဆာင္းရယ္ ပူျပင္းေခ်ာက္ေသြ႔လြန္းတဲ့ ေႏြရယ္ ျဖစ္လာတယ္
မုိးျမင့္ထက္မွာ နကၡတ္ပြဲသဘင္ က်င္းပတဲ့အခါ
လင္းလာတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြရယ္ မွိန္သြားတဲ့ၾကယ္ေလးေတြရယ္
ကြယ္သြားတဲ့ လမင္းရယ္ ျပယ္သြားတဲ့ရန႔ံရယ္
အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ့ ငါ့ခ်စ္သူရယ္
အျပစ္ယူလို႔မွ မရတာ ဒါသဘာ၀ပါ
♣ တစ္ခါတစ္ရံ ဇာတ္ကြက္မပါေသာခ်စ္ျခင္း၌ အလြမ္းမ်ား ရွိေနတတ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ ♣
No comments:
Post a Comment